Πέρασαν σχεδόν 2 χρόνια!

Πέρασαν σχεδόν 2 χρόνια...
Από την αρχή ενός ταξιδιού.. της αρχής μιας καινούργιας διαδρομής όπου χαραγμένος είναι ο δρόμος από τις απάτητες μα γεμάτες με προσμονή επιθυμίες μας για ένα αύριο όπου δε θα είναι τίποτα άλλο παρά η συνέχεια του σήμερα.
Ένα σήμερα που με κόπο φτιάξαμε.
Ένα σήμερα που δεν είναι τέλειο.
Μα ξέρεις κάτι; Εμένα μου αρέσει με τις ατέλειες του. Γιατί αυτές τις ατέλειες ερωτεύτηκα και αγάπησα.
Κάθε μέρα και πιο πολύ.
Μένω εδώ για το σήμερα.
Την κάθε στιγμή που αποτελεί κάθε εκατοστό αυτού του δρόμου.
Μα δε σου κρύβω πως, που και που τρομάζω και κουλουριάζω σα φοβισμένο μικρό παιδί.
Εκείνες τις φορές που με αφήνεις μόνη.
"Για λίγο" λες.
Να ξερες πόσο φοβάμαι αυτό το "λίγο" σου μη γίνει το "πολύ" μου.
Κι έτσι κουλουριασμένη κοιτώ απέναντι μου το ρολόι που χωρίς δισταγμό μετράει τα λεπτά και τα μετατρέπει σε ώρες.
Κι έτσι μηχανικά αντιγράφω την κίνηση του και μετράω κι εγώ.
Μα όταν έρχεσαι εκείνο συνεχίζει και εγώ σταματώ. Γιατί για μένα όλα σταματούν όταν σε βλέπω και ο χρόνος αποκτά άλλη σημασία. Εκείνης που καταγράφει κάθε στιγμή και στο συνολό τους περιγράφουν σε σελίδες το βίβλιο των αναμνήσεων μας.
Αυτό είναι το σήμερα μας.
Που όπως προείπα το αγαπώ με τις ατέλειες του.
Μα για να γίνει το αύριο όπως το σήμερα ένα θέλω ως δεδομένο.
Εσένα.
Μείνε και υποσχέσου μου πως θα προσπαθήσουμε για αυτό!

Πάλι απ' την αρχή

Κι ήρθε κι απόψε η νύχτα...
Να στοιχειώσει το μυαλό, να παγώσει το χρόνο.
Κι εκείνοι, οι αναθεματισμένοι δείκτες του ρολογιού δε γυρνούν.
Λες κι ο χρόνος έχει συνωμοτεί με την καρδιά να ζω την κάθε στιγμή απ' την αρχή.
Κάθε βράδυ απ' την αρχή...
Κι ξέρεις: σημασία δεν έχει πόσο διαρκεί αυτό το ταξίδι,
αλλά πόσο μεγάλη ανάγκη έχω να το ξαναζήσω.
Λες και όλη μέρα περιμένω το βράδυ για μια ακόμη διαδρομή.
Να έρθεις...
Σαν άγνωστος πάλι απ'την αρχή, να φτερουγίσει η καρδιά μου στο πρώτο μας βλέμμα.
Κι το πρώτο μου σκίρτημα και πάλι ν' αρχίσει.
Να ξαναζήσω απ' την αρχή όλα αυτά που με κόπο προσπάθησα να φτιάξω.
ΜΙΑΝ ΑΓΑΠΗ...
Μια ευτυχία μα συνάμα μια ικανοποίηση πως δεν είμαι περαστική από δω.
Ήρθα για να αγαπήσω και να αγαπηθώ.
Κι αν κάποιοι δεν καταλάβουν, δε πειράζει.
Ίσως δεν ξέρουν. Μη τους κρίνεις.
Μα τούτο προσπάθησε:
Κάθε στιγμή να ζεις!
Γιατί ο χρόνος όπως παγώνει, έτσι κυλάει και δε γυρίζει πίσω.
Ότι γράφει δε ξεγράφει.
Κι είναι τόσο ωραίο να μοιράζεσαι γράμματα,
λέξεις που εκφράζουν συναισθήματα.
Αν τούτο καταφέρεις, ευτυχισμένος θα 'σαι.
Γιατί έχεις μια παρακαταθήκη όμορφων στιγμών που με κόπο έφτιαξες...
Κι όταν τα βλέμματα μας συναντιούνται, θα τις ξαναζείς και πάλι απ' την αρχή.
Ανοίγω τα μάτια μου και έχουν περάσει 5 λεπτά μονάχα.
Φαίνεται πως ο χρόνος αποφάσισε να μου δώσει πίστωση για όλα αυτά που θέλω να ζήσω.
Κι είναι τόσα πολλά...
Μονάχα μείνε...
Μείνε να τα ξαναζήσουμε και κάθε βλέμμα και ένα ταξίδι.
Κι πάλι απ' την αρχή..

Στον Τ......